Bu yıl, ABD'de kömür madencileri, ambar işçileri, hemşireler, baristalar, mahkumlar, öğretmenler ve daha pek çok işçinin grevde olduğu, savaştığı yıl oldu.

1 Ocak'ta New York, Buffalo'daki Elmwood Ave.'de sendikalı bir Starbucks mağazası vardı. Buffalo işçilerinin oy kullanmasının birinci yıldönümü olan 9 Aralık'ta 270'e yakın sendikalı mağaza oldu.

Amazon İşçi Sendikası, 1 Nisan'da Staten Island, New York'ta ABD'deki ilk Amazon deposunu çok dilli, çok kültürlü, herkesi kapsayan etkileyici bir kampanyayla birleştirerek tarihi bir zafer elde etti.

Alabama'da, çoğunluğu siyah olan 25.000 kişi, 17 ayrı hapishanede, hapishanelerdeki ölümcül koşulları protesto etmek için 26 Eylül'den 2 Ekim'e kadar bir işçi grevi düzenledi. Eylemciler içeriden mektuplarında kendilerini "Alabama'nın köleleri" olarak imzaladılar ve grevin "devam eden neo-kölelik kurumunu protesto etmek için" olduğunu söylediler.

Son üç ayda, bir sendika veya iyileştirilmiş sözleşmeler için ayaklanan eğitim çalışanlarının sayısı, aralarında California Üniversitesi, Boston Üniversitesi, Northwestern, Massachusetts Institute of Technology, Alaska Üniversitesi ve Yale'deki yüksek lisans öğrencilerinin de bulunduğu toplam 18.000'den fazla kişiydi. New York City'deki New School'da üç haftalık bir grevden sonra, asistan işçiler, önemli miktarda ücret sağlayan bir sözleşmeyi güvence altına aldılar.

Bunu, Mississippi, Jefferson Davis County'deki adil ücretler için bir günlük greve giden ve kazanan okul otobüsü sürücüleri izledi.

Devrimci uzlaşmazlık ve sendikalar arası dayanışma, 1930'ların öğretmenlerinin grev pankartlarında yazdığı şu sözü anımsattı: "İşçilere verilen bir söz, bankacılarla yapılan bir sözleşmeden daha mı az kutsaldır?"

Evet, soru bu! İşçiler olarak birbirimize mi yoksa patronlara mı verdiğimiz söz kutsaldır.

Kapitalist “demokrasi” ile işçiler arasındaki hesaplaşma, Kongre'nin demiryolu işçilerine hastalık izni vermediği 30 Kasım ve 1 Aralık tarihlerinde doruğa ulaştı. İşçilerin tek bir gün bile hastalık izni yok!

Şirketler, acımasızca sendikaları bastırarak işçilere şiddetle karşı çıktılar: Taciz, işten çıkarmalar ve davalar. Kapitalist sahipler ve yatırımcılar, çöküşün eşiğine gelen bir ekonomik sistemde daha fazla kar biriktirmek ve işçileri hayatta kalmanın eşiğine getirmek dışında başka bir çaresi yok.

Ancak bölge müdürü, Baltimore yakınlarındaki Nottingham Square Starbucks'ta grev yapan işçilere karşı polisi aramakla tehdit ettiğinde, işçilerin cevabı: "Umrumuzda Değil” oluyor.

Bunlar çok cinsiyetli, çok uluslu, meydan okuyan, espriler yapan, dans eden, bağıran, “Üretim merkezlerini ele geçirin!” diyen işçiler. Bu sınıf mücadelesi yılına Y kuşağının ve Z kuşağının sol-ileri, sosyalist eğilimli, proleter kökenli, devrimci bakış açısı aşılandı.

Bir işçi "Yalnız değilsin" diyerek intihara karşı rozet taktığı için şirket tarafından kovulduğunda, Oklahoma, Washington, Arizona, Vermont, Kansas, New Jersey'den Tennessee'ye kadar mağazalardaki işçiler aynı rozeti taktılar.

Dayanışma onların göbek adı.

Ve bu, patronların ölümcül taleplerine karşı kendimizi -bizi, işçileri ve ezilenleri- seçmek için gereken güçtür. Çünkü Marx ve Engels'in Komünist Manifesto'da söylediği gibi:

“Ve burada, burjuvazinin artık toplumda yönetici sınıf olmaya ve kendi varoluş koşullarını topluma ağır basan bir yasa olarak empoze etmeye uygun olmadığı ortaya çıkıyor. Yönetmeye uygun değildir, çünkü kölelerinin köleliği içinde yaşamalarını sağlamakta yetersizdir, çünkü onları öyle bir duruma düşürmeden edemez ki, onlar tarafından beslenmek yerine onları beslemek zorunda kalır.”

İşçi sendikalaşması hamleleri hızlanmaya devam ediyor. Direniş devam ediyor ve yaratıcı eylemler gelişiyor. Sendikalar arası dayanışma artıyor.

Sadece yeni bir yılın eşiğinde değiliz. Toplu olarak, sınıfımız için başka bir büyük sıçramanın eşiğinde olabiliriz.

Çeviri Kolektifi

WorkersWorld’de 19 Aralık 2022 tarihinde yayınlanan Editör yazısıdır